Op een zonnige dag, lang geleden, kwam een groot Fenicisch koopvaardijschip aan bij de monding van de rivier de Belus aan de kust van de Middellandse Zee. Het schip was beladen met veel kristallen natuurlijke soda. Over de regelmaat van de eb en vloed van de zee hier was de bemanning niet zeker. Meesterschap. Het schip liep aan de grond toen het bij een prachtige zandbank aankwam, niet ver van de monding van de rivier.
De Feniciërs die vastzaten op de boot sprongen eenvoudigweg van een grote boot en renden naar deze prachtige zandbank. De zandbank zit vol met zacht en fijn zand, maar er zijn geen rotsen die de pot kunnen ondersteunen. Iemand herinnerde zich plotseling de natuurlijke kristalsoda op de boot, dus iedereen werkte samen, verplaatste tientallen stukken om de pot te bouwen en legde vervolgens brandhout neer om te verbranden. Ze stonden op. De maaltijd was snel klaar. Toen ze de borden inpakten en zich klaarmaakten om terug te gaan naar de boot, ontdekten ze plotseling een prachtig fenomeen: ik zag iets glinsteren en glinsteren op het zand onder de pot, wat heel schattig was. Iedereen wist dit niet. Wat is er? Ik dacht dat ik een schat had gevonden, dus heb ik hem opgeborgen. Toen het vuur aan het koken was, reageerde het frisdrankblok dat de pot ondersteunde bij hoge temperatuur chemisch met het kwartszand op de grond, waardoor glas ontstond.
Nadat de wijze Feniciërs dit geheim per ongeluk ontdekten, leerden ze snel hoe ze het moesten maken. Ze roerden eerst kwartszand en natuurlijke frisdrank door elkaar, smolten ze vervolgens in een speciale oven en maakten vervolgens het glas in grote maten. Kleine glaskralen. Deze prachtige kralen waren snel populair bij buitenlanders, en sommige rijke mensen ruilden ze zelfs voor goud en sieraden, en de Feniciërs verdienden er een fortuin mee.
In feite produceerden de Mesopotamiërs al in 2000 voor Christus eenvoudig glaswerk, en echt glaswerk verscheen in 1500 voor Christus in Egypte. Vanaf de 9e eeuw voor Christus bloeit de glasproductie met de dag. Vóór de 6e eeuw na Christus waren er glasfabrieken op Rhodos en Cyprus. De stad Alexandrië, gebouwd in 332 voor Christus, was in die tijd een belangrijke stad voor de glasproductie.
Vanaf de 7e eeuw na Christus floreerden ook sommige Arabische landen, zoals Mesopotamië, Perzië, Egypte en Syrië, in de glasproductie. Ze konden helder glas of glas-in-lood gebruiken om moskeelampen te maken.
In Europa kwam de glasproductie relatief laat op gang. Vóór ongeveer de 18e eeuw kochten Europeanen hoogwaardig glaswerk uit Venetië. Deze situatie werd beter toen de Europese Ravenscroft in de 18e eeuw een transparant uitvond. Het aluminiumglas veranderde geleidelijk en de glasproductie-industrie bloeide in Europa.
Posttijd: 01 april 2023