Het blussen van glas bestaat uit het verhitten van het glasproduct tot de overgangstemperatuur T, boven 50-60 °C, en het vervolgens snel en gelijkmatig afkoelen in het koelmedium (blusmedium) (zoals luchtgekoeld blussen, vloeistofgekoeld blussen, enz.). De laag en de oppervlaktelaag genereren een grote temperatuurgradiënt, en de resulterende spanning wordt verminderd door de viskeuze stroming van het glas, waardoor een temperatuurgradiënt ontstaat, maar geen spanningstoestand. De werkelijke sterkte van glas is veel lager dan de theoretische sterkte. Volgens het breukmechanisme kan het glas worden versterkt door een drukspanningslaag op het glasoppervlak te creëren (ook wel fysisch temperen genoemd), waarbij mechanische factoren een belangrijke rol spelen.
Na afkoeling neemt de temperatuurgradiënt geleidelijk af en wordt de ontspannen spanning omgezet in een betere spanning, wat resulteert in een gelijkmatig verdeelde drukspanningslaag op het glasoppervlak. De grootte van deze interne spanning hangt af van de dikte van het product, de afkoelsnelheid en de uitzettingscoëfficiënt. Daarom wordt aangenomen dat wanneer dun glas en glas met een lage uitzettingscoëfficiënt moeilijker te blussen zijn, structurele factoren een belangrijke rol spelen; het is de mechanische factor die een belangrijke rol speelt. Wanneer lucht als blusmedium wordt gebruikt, wordt dit luchtgekoeld blussen genoemd; wanneer vloeistoffen zoals vet, siliconenhuls, paraffine, hars, teer, enz. als blusmedium worden gebruikt, wordt dit vloeistofgekoeld blussen genoemd. Daarnaast worden zouten zoals nitraten, chromaten, sulfaten, enz. gebruikt als blusmedium. Het metaalblusmedium is metaalpoeder, een zachte metaaldraadborstel, enz.
Plaatsingstijd: 30-03-2023